Observar todo o que me pasa coma se non fóra meu.
Contemplar a ansiedade coma se fóra algo tan físico coma una tormenta de verán.
Saber recoñecer no amor o instinto, a preservación da especie e o medo á soidade.
Atopar no medo á soidade a cualidade inherente a tódolos seres vivos de socialización.
Obviar a inutilidade de analizar o meu ser coma se fóra o conxunto de tódolos seres.
A dor de barriga vai e vén. E non sei poñerlle remedio.
