o pasado manda no futuro,
o futuro no presente…
e o presente…
pois déixase levar…
tendo en conta o pasado…
mailo futuro…
a probabilidade,
a experiencia.
os sacrificios ben vistos e os mal vistos,
os por si acaso,
os prefiro non intentalo
e os pés,
na terra,
ben secos e quentiños.
esa suposta “seguridade”!
o pasado como referente, o futuro como esperanza. supoño que está ben. o malo é cando o pasado é unha roda de muíño ao pescozo que nos impide movernos, e o futur0 unha pedra enorme no camiño.
no meio do caminho tinha uma pedra
saiuume un pouco triste, non si?
A tristeza forma parte de nós. Non podo imaxinar que clase de persoa sería eu de non estar triste tantas veces.